Jest rok 1972. UNESCO - organizacja wyspecjalizowana ONZ - ustanawia "Listę światowego dziedzictwa". Mają na nią trafić arcydzieła dziedzictwa kulturowego: zabytki, groty, zespoły budowli, dzieła człowieka, stanowiska archeologiczne oraz cuda dziedzictwa naturalnego: pomniki przyrody, parki narodowe, formacje geologiczne, strefy naturalne.

Jest rok 1978. Pierwszych 12 obiektów zostaje wpisanych na tą prestiżową Listę. Wśród nich 2 w Polsce: Stare Miasto w Krakowie i Kopalnia Soli w Wieliczce. W następnych latach kolejne miejsca o "wyjątkowej powszechnej wartości" trafiają na Listę, coraz więcej państw przyjmuje lub ratyfikuje Konwencję.

Jest rok 2013. Lista liczy sobie już kilkaset miejsc. Po powrocie z Bliskiego Wschodu wpadam na pomysł, by odwiedzić, poznać i utrwalić na zdjęciach jak najwięcej z nich.

Jest rok 2018. Zakładam bloga, by podzielić się z Wami tym, co widziałem...

Na chwilę obecną - po konferencji w Rijadzie we wrześniu 2023 - Lista obejmuje 1202 obiekty (w tym 3 obiekty skreślone), w 168 Państwach-Stronach Konwencji.

czwartek, 30 kwietnia 2015

Ratyzbona

...visit № 46...

 

...czyli: O największej średniowiecznej starówce w Niemczech...


Ratasbona - tak nazwali to miejsce Celtowie, którzy około 400 roku p.n.e. jako pierwsi założyli osadę w zakolu Dunaju na miejscu dzisiejszego Regensburga. Rzymskie panowanie na tych ziemiach rozpoczęło się w 79 roku n.e., kiedy to wzniesiono kasztel służący jako punkt obserwacyjny na rubieżach Cesarstwa, nad ujściami rzek Naab i Regen. Cesarz Marek Aureliusz zlecił powiększenie kasztelu o 10-metrowy mur z czterema bramami i licznymi wieżami. Obóz, nazwany Castra Regina (warownia nad rzeką Regen), był miejscem stacjonowania III Legionu Rzymskiego, liczącego ok. 6000 żołnierzy. Chrześcijaństwo wkroczyło do Ratyzbony, gdy została ona siedzibą książąt bawarskich Agilolfingów, a św. Bonifacy w 739 roku założył tu biskupstwo. Później stała się ważnym ośrodkiem państwa wschodniofrankijskiego. O średniowiecznej potędze miasta świadczy bogata architektura romańska i gotycka, która po dziś dzień dominuje na Starym Mieście. W 1207 roku król Niemiec Filip Szwabski nadał Ratyzbonie status wolnego miasta Rzeszy. Jej ran znacznie podniósł fakt, iż od 1663 roku w starym ratuszu obradował Nieustający Sejm Świętego Cesarstwa Rzymskiego, w którym uczestniczyli delegaci z całej ówczesnej Europy. Wraz z końcem Świętego Cesarstwa Rzymskiego powstało Księstwo Ratyzbony, przez zaledwie 7 lat swego istnienia przechodzące z rąk austriackich we francuskie podczas szalejących w Europie wojen napoleońskich. Przez następne stulecie Ratyzbona przestała mieć znaczenie polityczne, tracąc niezależność wraz z przywilejami wolnego miasta i stając się częścią Królestwa Bawarii, a następnie zjednoczonych Niemiec. Dziś Ratyzbona to piąte co do wielkości miasto Bawarii.

Pomysł odwiedzenia Ratyzbony narodził się przy okazji kilkudniowego pobytu w Czeskim Krumlovie. Internetowe mapy wymierzyły około 220 km, a więc odległość w sam raz na całodniową wycieczkę samochodem. Droga prowadzi przez dzikie tereny Szumawy i Lasu Bawarskiego, co zapowiada dodatkowe atrakcje i smaczki. Trzy godzinki jazdy i wjeżdżamy na duży bezpłatny parking przy Wöhrdstrasse 62 leżący na wyspie na Dunaju, piętnaście minut spacerkiem od Starego Miasta. Parking zastajemy wypełniony po brzegi, wystarczy jednak chwilkę pojeździć, poczekać, by nagle zwolniło się kilka miejsc. Zaletą położenia parkingu jest również to, że idąc do centrum, można podziwitaką oto panoramę:

 

     1. Stare Miasto Ratyzbony nad pięknym, choć niemodrym Dunajem

 

Dochodzimy do Kamiennego Mostu. Wybudowany w XII wieku, jest obok katedry najsłynniejszym zabytkiem ratyzbońskiego Starego Miasta. Przez ponad 800 lat był jedynym mostem na Dunaju w Ratyzbonie. Legenda mówi, że w jego budowie pomagał sam diabeł, żądając za to trzech pierwszych dusz, które przejdą po moście. Sprytny budowniczy przegonił przez most trzy kury, czym oczywiście doprowadził diabła do jakże słusznej wściekłości. 

 

    2. Kamienny Most (Steinerne Brücke) - służył za wzór budowniczym wielu innych mostów w owym czasie

 

Most pierwotnie chroniły trzy wieże, z których do dnia dzisiejszego zachowała się jedynie Wieża Mostowa (Brückturm) po stronie południowej.

 

     3. Wieża Mostowa

 

Most jest obecnie w remoncie, częściowo otulony rusztowaniami. Z powodu wielkich obciążeń, z jakimi zmagał się ostatnimi laty, jego wytrzymałość znacznie się pogorszyła. Przechodzimy z Margitą przez bramę Wieży Mostowej, stąd już parę kroków do katedry.

 

     4. Regensburger Dom czyli katedra Św. Piotra

 

Idąc wąskimi uliczkami Starego Miasta, nie spodziewamy się za rogiem takiego widoku. Katedra, wkomponowana w ciasną zabudowę kamienic, nagle wyrasta przed oczami, przytłaczając swym ogromem i majestatem. Zwiedzanie katedry bezpłatne, warto podnieść wzrok, wchodząc do środka:

 

    5. Bogato zdobiony portal katedry

 

Z katedrą związany był jeden z najsłynniejszych ratyzbończyków - niejaki Joseph Ratzinger, szerzej znany światu jako papież Benedykt XVI, który w 2013 roku dobrowolnie zrzekł się swojego urzędu.

 

     6. Wnętrze katedry

 

W uliczce Unter den Schwibbögen, między katedrą a brzegiem Dunaju, zachowały się pozostałości rzymskiej historii Ratyzbony. Porta Praetoria była wieżą bramy północnej obozu legionistów z czasów Marka Aureliusza:

 

      7. Kamienne pozostałości po obecności Rzymian - Porta Praetoria

 

Wszystkie dróżki Starego Miasta prowadzą do głównego placu, gdzie stoi dostojny Stary Ratusz. Wewnątrz, w bogato zdobionej Sali Rzeszy, przez 140 lat obradował Nieustający Sejm Świętego Cesarstwa Rzymskiego.

 

     8. XV-wieczny Stary Ratusz (Altes Rathaus)

 

Wracając na parking Kamiennym Mostem, można przejść na drugą stronę Dunaju do dzielnicy Stadtamhof, która również jest elementem wpisu na Listę UNESCO.

 

     9. Kościół Św. Magnusa w dzielnicy Stadtamhof

 

Chciałoby się godzinami zagłębiać w zaułki Ratyzbony, co parę kroków odkrywając fantastyczne zabytki historii tego ponad 2000-letniego miasta. Wszak to największa średniowieczna starówka na terenie Niemiec. I pomyśleć, że w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku planowano wyburzenie zabytkowych obiektów i wybudowanie w ich miejsce nowego miasta...